In een liefdevol nest kwam ik terecht als jongste van drie en ik kijk terug op een fijne jeugd. De plek die ik binnen ons gezin onbewust heb aangenomen, probeer ik in ieder groepsverband toe te passen. Ik wil het 'zonnetje' zijn, zo ook in ons gezin. Zolang ik maar zorgde voor iedereen om me heen was ik tevreden zonder dat ik daar zelf ooit bij stil gestaan had, maar onbewust moest ik 'een leegte' opvullen. Ik liet over mijn grenzen gaan, zonder dat ik échte ruimte durfde in te nemen. Voordat ik een miskraam kreeg had ik eigenlijk geen idee waar dit vandaan kwam.

 

Na een gebroken hart dat jaren heeft geduurd, kwam ik met de diagnose fibromyalgie (pijn in gewrichten en extreme vermoeidheid) voor een aantal maanden in bed te liggen, ik kon niets meer, bezocht arts na arts, begon aan therapieën en probeerde alles. Niets hielp echter. Tot de dag dat ik iedere afspraak in het ziekenhuis af zei, mijn medicatie overboord gooide en mijn voeding aanpaste. En ik begon te lezen, dit ging dag en nacht door. Het hielp. Toen in deze tijd ook mijn paranomale gaven terugkwamen die ik als kind heb weggestopt wist ik dat ik hier iets mee moest doen, ik begon aan de opleiding Eclectische Energetische Natuurgeneeskunde en voelde dat ik op de juiste weg was.

 

Ik verhuisde naar Myanmar (Burma) voor de liefde, leerde veel en begon daar met werken als therapeut en yoga docent.

 

Het ging goed, heel goed, tot het moment dat ik een aantal jaar geleden een miskraam kreeg, we verloren ons kindje. Iets waar ik niet omheen kon en wat me harder raakte dan iedere pijn die ik ooit gevoeld had.  Ik wist meteen dat het met een reden gebeurde. Ik ben namelijk bij mijn moeder in de baarmoeder gekomen nét na dat daar een miskraam had plaatsgevonden, en mijn moeder heeft dit precies hetzelfde gehad bij haar moeder. Voor mij een overduidelijk terugkerend patroon waar ik de verantwoordelijkheid over nam om hem te doorbreken voor mijn toekomstige kinderen en kleinkinderen.

 

Ik heelde mezelf door middel van mijn nieuwe studie (PPNE aan de Association for Prenatal and Perinatal Psychology and Health, APPPAH), en alle puzzelstukjes vielen op hun plaats. Dit is wat ik voor de rest van mijn leven wil doen. En vooral deze kennis met anderen wil blijven delen.